Ποια είναι η θεραπευτική σχέση που θεραπεύει; Οι διαφορετικές σχεσιακές θέσεις που υιοθετούν οι ψυχοθεραπευτές

Ο Michael Soth είναι Συνθετικός-Σχεσιακός Σωματικός ψυχοθεραπευτής, εκπαιδευτής και επόπτης . Έχει ως βάση την Οξφόρδη της Αγγλίας με 30 χρόνια εμπειρίας εργασίας και διδασκαλίας συνθετικής προσέγγισης. Αρχικά εκπαιδεύτηκε στο Chiron Centre for Body Psychotherapy στο Λονδίνο, όπου δούλεψε αργότερα ως Διευθυντής Εκπαίδευσης για 18 χρόνια.

Ο Michael Soth εργάζεται από τη δεκαετία του 80 στο να ενοποιήσει τη ραϊχική και την ψυχαναλυτική παράδοση και είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος εκπαιδευτής σε αυτό τον τομέα.  Αντλεί έννοιες, αρχές και τρόπους εργασίας από ένα ευρύ φάσμα ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων και ψυχαναλυτικών και ανθρωπιστικών παραδόσεων, και τον ενδιαφέρει η θεραπευτική σχέση ως μια ψυχοσωματική διεργασία μεταξύ δυο ανθρώπων που είναι εξίσου πληγωμένοι και ακέραιοι.

Έχει γράψει πολλά άρθρα και διάφορα κεφάλαια βιβλίων και είναι συχνά προσκεκλημένος ομιλητής σε συνέδρια. Ήταν ένας από τους επιμελητές του Handbook for Body Psychotherapy and Somatic Psychology που δημοσιεύτηκε το 2015.

Σύνθεση ευρέος φάσματος μιας μεγάλης ποικιλίας θεραπευτικών προσεγγίσεων
Παρακάτω βρίσκεται μία λίστα από τις προσεγγίσεις του Michael Soth, η οποία περιλαμβάνει τις εκπαιδεύσεις του με σχεδόν χρονολογική σειρά τα τελευταία 30 χρόνια:

• Οι σχολές της Σωματικής Ψυχοθεραπείας: Ραϊχική, νευροφυτοθεραπείας, βιοενεργειακής ανάλυσης, βιοδυναμική, βιοσύνθεση, somatic psychology κ.α.
• Ένα μεγάλο εύρος ανθρωπιστικών-συνθετικών προσεγγίσεων: Gestalt, Process-Oriented psychology, Breathwork και Rebirthing, Συναλλακτική Ανάλυση, Ψυχόδραμα κ.α. Επίσης υπαρξιακές προσεγγίσεις.
• Ψυχαναλυτικές, αντικειμενότροπες σχέσεις, ψυχολογία του Εαυτού, σχεσιακές προσεγγίσεις και διυποκειμενικότητας.
• Συστημικές: συστημικές αναπαραστάσεις και η συστημική προσέγγιση του Bert Hellinger όπως και θεωρία συστημάτων, θεωρία πολυπλοκότητας και προσεγγίσεις των φράκταλ.
• Υπερπροσωπική, Γιουγκιανή και αρχετυπική ψυχολογία, Ψυχοσύνθεση, Wilber, mindfulness.
• Κονστρουκτιβιστικές, συμπεριλαμβάνοντας τον Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό (NLP) και την υπνοθεραπεία (Erickson).
• Γνωσιακά-Συμπεριφορικά (CBT) μοντέλα και τεχνικές.
• Somatic Trauma Θεραπείες, συμπεριλαμβανομένων των Rothschild, Levine (Somatic Experiencing), Ogden (sensori-motor) και EMDR.

Στις μέρες μας πολλές από τις παραπάνω προσεγγίσεις έχουν συνδυαστεί σε καινούργιες υβριδικές μορφές και ο Michael στοχεύει να μένει ενημερωμένος για τις καινούργιες εξελίξεις.

Πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων πολλών θεραπευόμενων, θεωρούν ότι με τον ίδιο τρόπο που πηγαίνουν σε έναν γιατρό για μια οργανική ασθένεια, έρχονται σε μας για θεραπεία, πιστεύοντας ότι οι ψυχοθεραπευτές αντίστοιχα είναι γιατροί του μυαλού και των συναισθημάτων· θεωρούν ότι μας πληρώνουν για την εξειδικευμένη γνώση ψυχολογικών θεωριών και τεχνικών, την οποία θα χρησιμοποιήσουμε για να αντιμετωπίσουμε τις ασθένειες της ψυχής τους.

Παρόλα αυτά, τα τελευταία 100 χρόνια της σύγχρονης ψυχολογίας, ένας αριθμός σημαντικών ψυχοθεραπευτών έχουν αμφισβητήσει το ιατρικό μοντέλο, υποστηρίζοντας ότι είναι στη βάση του ακατάλληλο, αναποτελεσματικό και αντιθεραπευτικό για την εργασία μας. Ισχυρίζονται ότι, σε αντίθεση με την ιατρική, δεν είναι ο ρόλος του ειδικού με αντικειμενικότητα που έχει θεραπευτικό αποτέλεσμα, αλλά η ποιότητα της σχέσης ανάμεσα σε θεραπευτή και θεραπευόμενο, ως δυο άνθρωποι που σχετίζονται μεταξύ τους σε μια (δι)υποκειμενική συνάντηση.

Αυτό μας αφήνει με μια βασική σύγκρουση υποδειγμάτων και υποθέσεων σχετικά με τη σχεσιακή θέση, την οποία οι θεραπευτές μπορούν να κατασκευάσουν και να υιοθετήσουν για το μέγιστο όφελος των διαδικασιών των θεραπευόμενών τους:

• Πρέπει να υιοθετήσουμε τη θέση του ειδικού γιατρού που παρέχει μια αντικειμενική αγωγή;
• Ή πρέπει να υιοθετήσουμε μια ανθρώπινη θέση που φέρνει την υποκειμενικότητά μας σε μια αυθεντική συνάντηση;
• Ποιος σχεσιακός χώρος είναι πραγματικά θεραπευτικός και ποια σχεσιακή θέση;
• Υπάρχουν σχεσιακοί χώροι, θέσεις και υποθέσεις που βλάπτουν αντί να θεραπεύουν;

Δεν φαίνεται να υπάρχει ένας συμβιβασμός ή μια ενοποίηση αυτών των αντικρουόμενων υποδειγμάτων. Τις τελευταίες δεκαετίες, ο χώρος της ψυχοθεραπείας έχει παραμείνει διαιρεμένος και πολωμένος σε σχέση με αυτές τις φαινομενικά αμοιβαία αποκλειόμενες και ασυμβίβαστες θέσεις.

Παρόλα αυτά, αν ερευνήσουμε βαθύτερα, τότε θα ανακαλύψουμε ότι δεν υπάρχουν μόνο δύο θέσεις (ιατρική αγωγή έναντι αυθεντικού σχετίζεσθαι), αλλά ότι ο χώρος είναι ακόμα πιο διαιρεμένος σε μια ποικιλία ξεχωριστών και ποιοτικά διαφορετικών σχεσιακών θέσεων που υποστηρίζονται από ένα πλήθος ολοένα αυξανόμενων θεραπευτικών προσεγγίσεων. Αυτή η διαίρεση πέρα από το προφανές δίπολο είναι τελικά μια κατάρα ή μια δυνητική ευλογία που μπορεί να μας οδηγήσει στο να ξεπεράσουμε την παράλυση των αλληλοαποκλειόμενων δυο θέσεων;

Η ελπίδα μας είναι ότι εντός αυτής της διαίρεσης θα μπορέσουμε να βρούμε μια πλουραλιστική κατανόηση της ψυχο-λογίας η οποία αντί να δανείζεται τις υποθέσεις άλλων συναφών επιστημών, όπως της ιατρικής, να δικαιώνει την ουσία της δικής μας επιστήμης, δηλαδή της ανθρώπινη ψυχής.

Βιωματικό Εκπαιδευτικό Σεμινάριο.

Η ομιλία διεξάγεται στα αγγλικά με ταυτόχρονη μετάφραση.

Μετά το τέλος της ομιλίας θα υπάρχει χρόνος για ερωτήσεις και συζήτηση.