Η τέχνη, με την κριτική δυναμική της, την άρρηκτη σχέση της με τη φαντασία και με την εγγενή της ιδιότητα να προτείνει πρότυπα ζωής, θεωρείται από πολλούς συνυφασμένη με την πολιτική. Καλλιτέχνες και επιμελητές δηλώνουν ότι το έργο τους διατυπώνει πολιτικά προστάγματα, ενώ πολιτικοί καταπιάνονται με καλλιτεχνικά εγχειρήματα και πολιτιστικές παρεμβάσεις στην πόλη. Ποια είναι όμως η πραγματική σχέση τέχνης και πολιτικής και πού πρέπει να αναζητηθεί; Μερικά από τα ζητήματα που θα εξερευνήσουμε είναι η παρακαταθήκη που μας άφησαν κινήματα όπως οι Καταστασιακοί και οι Σουρεαλιστές, ο ρόλος της μαζικής κουλτούρας (στο έργο των Adorno, Horkheimer, και Debord), αλλά και η σχέση αισθητικής και κοινωνικής ορατότητας (στο έργο των Rancière, Mouffe, Butler, Arendt, κ.λπ.). Θα συζητήσουμε για τον ρόλο των πολιτιστικών θεσμών και των μουσείων στην άμβλυνση (ή τη διαιώνιση) κοινωνικών ανισοτήτων, καθώς και για το αντίκτυπο των ακτιβιστικών δράσεων που βάζουν στο στόχαστρό τους μουσεία για να ευαισθητοποιήσουν το κοινό για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Τέλος, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο θα αφιερωθεί στην τέχνη στον δημόσιο χώρο ώστε να αναρωτηθούμε τι καθιστά έναν χώρο δημόσιο, μέσα από ποιες διαδικασίες συγκροτείται, και ποιος είναι ο ρόλος των παρεμβάσεων που εμπεριέχουν μια αισθητική διάσταση στην πόλη.